از عیسی مسیح، وقتی که بر صلیب بود، هفت سخن در انجیل‌ها ثبت شده است

 این سخنان بیانگر زوایای مختلف شخصیت او هستند. با گوش فرادادن به این مجموعه، با شخصیت او بیشتر آشنا خواهید شد.

سخن اول | قسمت اول :

آخرین سخنان انسان به‌هنگام مرگ، بیانگر شخصیت واقعی او هستند. عیسی مسیح بر روی صليب، هفت سخن بیان کرد. نخستین سخن او بر صلیب این بود: “ای پدر، اینان را ببخش زیرا نمی‌دانند چه می‌کنند”.

سخن اول | قسمت دوم :

مسیح بر روی صلیب برای قاتلین خود از خدا طلب رحمت و بخشش نمود، زیرا او خودمحور و انتقام‌جو نبود، بلکه در فکر انسان‌ها بود. ما نیز باید از مسیح الگو بگیریم و در مقابل بدی، بدی نکنیم بلکه بدی را با خوبی شکست دهيم.

سخن دوم :

وقتی عیسی بر روی صلیب بود، یکی از دو مجرمی که با او مصلوب شده بودند، در همان حالت مأیوس‌کننده ایمان آورد که او خداوند و نجات‌دهنده است. عیسی نیز به او فرمود: “خاطرجمع باش، امروز با من در فردوس خواهی بود”.

سخن سوم :

در پای صلیب عیسی، مادرش مريم و شاگرد محبوبش یوحنا، ایستاده بودند. عیسی به مادرش فرمود: “اینک پسرت” و به یوحنا فرمود: “اینک مادرت”. عیسی حتی در آن شرایط دردناک، در فکر کمک به انسان‌های دردمند بود.

سخن چهارم : 

عیسی بر روی صلیب فرمود: “خدای من، خدای من، چرا مرا ترک کردی؟”. گناهان همۀ ما انسانها که روی صليب بر عیسای خداوند گذارده شده بود، او را از پدر آسمانی‌اش که بر گناه نمی‌نگرد جدا ساخته بود، زیرا در نظر خدای پاک و مقدس، گناه موضوعی بسیار جدی می‌باشد.

سخن پنجم و سخن ششم :

پنجمین سخن عيسی بر صلیب این بود: “تشنه‌ام”. این به ما می‌آموزد که باید فروتن باشیم و نیازهای خود را به دیگران ابراز کنیم.

 ششمین گفتار او نیز این بود: “تمام شد”. بلی، عيسی کار نجات بشر را به اتمام رسانيد.

سخن هفتم :

هفتمين و آخرین گفتار مسیح بر روی صلیب این بود: “ای پدر، روح خود را به تو تسلیم می‌کنم”. ما نیز باید تمام زندگی و نگرانیهای خود را به خدا بسپاریم و در همه چیز به پدر آسمانی‌مان توکل کنیم….

آیا امنیت نجات ابدی یک جواز برای گناه است؟

 معمول ترین مخالفت برای اعتقاد به امنیت ابدی برای نجات این است که ظاهرا به مردم اجازه می دهد هر طوری که دلشان می خواهد زندگی کنند و هنوز نجات را داشته باشند. 

در حالیکه از نظر تکنیکی این درست است، اما در واقع درست نیست. 

یک شخص که حقیقتا بوسیله عیسی مسیح نجات یافته است دیگر بطور عمدی به گناهان خود ادامه نمی دهد.

 ما باید این دومسئله را تشخیص دهیم که یک مسیحی چطور باید زندگی کند و یک شخص برای دریافت نجات چه باید بکند.

کتاب مقدس واضحا می گوید نجات تنها با فیض است، فقط بوسیله ایمان و تنها در عیسی مسیح (یوحنا 3 : 16 و افسسیان 2 : 8-9 و یوحنا 14 : 6). 

درست وقتی که یک شخص حقیقتا به عیسی مسیح ایمان می آورد، او نجات یافته و نجاتش ابدیست.

 نجات بوسیله ایمان بدست می آید، اما با اعمال ادامه می یابد.

 پولس رسول به این موضوع در غلاطیان 3 : 3 اشاره می کند وقتیکه می پرسد "آیا اینقدر بیفهم هستید؟" که به روح شروع کرده، الان بجسم کامل می شوید؟" اگر ما با ایمان نجات یافته ایم، همانطور هم نجات ما با ایمان بقا می یابد. ما نمی توانیم نجاتمان را بخریم.

 بنابراین، نه می توانیم نجاتمان را بدست آوریم و نه آنرا حفظ کنیم. 

خداست که نجات ما را حفظ می کند (یهودا 24). 

دست خداست که ما را محکم در دستش نگه می دارد (یوحنا 10: 28-29). 

این محبت خداست که هیچ چیز نمی تواند ما را از آن جدا کند( رومیان 8 : 38-39).

هر نوع انکار اطمینان به حفظ نجات ابدی، در واقع این را می رساند که ما با سعی خودمان و از طریق اعمالمان باید نجاتمان را حفظ کنیم.

 این کاملا برخلاف اعتقاد نجات با فیض است. ما بخاطر کار مسیح نجات یافته ایم نه کار خودمان (رومیان 4 : 3-8).

 ادعای اینکه ما باید کلام خدا را اطاعت کنیم و یا زندگی خدا پسندانه داشته باشیم تا بتوانیم نجاتمان را حفظ کنیم مثل این است که بگوییم مرگ عیسی برای پرداخت جریمه گناهان ما کافی نبود.

 مرگ عیسی کاملا کافی بود تا جریمه همه گناهان را در گذشته، حال، و آینده چه قبل و چه بعد از نجات بپردازد (رومیان 5 : 8 و1 قرنتیان 15 : 3 و2 قرنتیان 5 : 21). 

آیا این یعنی یک مسیحی هر طور که بخواهد می تواند زندگی کند و هنوز نجات خود را داشته باشد؟ 

این یک سوال فرضی است، چون کتاب مقدس کاملا واضح می گوید که یک ایماندار حقیقی هر طور که بخواهد زندگی نمی کند. مسیحیان مخلوقات جدید هستند (2 قرنتیان 5 : 17).

 مسیحیان میوه های روح را از خود نشان می دهند (غلاطیان 5 : 22-23)، نه اعمال جسم را (غلاطیان 5 : 19-21).

 اول یوحنا 3 : 6-9 واضحا می گوید که مسیحیان حقیقی در گناه دائمی زندگی نمی کنند.

 در مورد اتهام به اینکه فیض باعث تشویق گناه می شود، پولس رسول اعلام می کند "پس چه گوییم؟ 

آیا در گناه بمانیم تا فیض افزون گردد؟ حاشا! مایانیکه از گناه مردیم چگونه دیگر در آن زیست کنیم؟" (رومیان 6 : 1-2). 

امنیت نجات ابدی جواز برای گناه کردن نیست. بلکه، این امنیتی است که برای آنانی که به مسیح اطمینان می کنند محبت خدا ضمانت شده است. 

دانستن و درک این هدیه بزرگ نجات خدا بر عکس گرفتن جواز گناه عمل می کند. 

چطور کسی می تواند با علم به قیمتی که عیسی مسیح برای ما پرداخت، به زندگی در گناه ادامه بدهد (رومیان 6 : 15 – 23)؟ چطور کسی می تواند محبت بدون عوض و ضمانت شده خدا را به آنهایی که ایمان می آورند درک کند و آن محبت را گرفته به صورت مسیح پرت کند؟ 

چنین کسی نشان نمی دهد که امنیت نجات ابدی به او جواز گناه کردن داده است، بلکه نشان می دهد که واقعا نجات از طریق عیسی مسیح را تجربه نکرده است.

 "هر که در وی ثابت است گناه نمی کند و هر که گناه می کند او را ندیده است و نمی شناسد" (1 یوحنا 3 :6).

رشد روحانی یعنی چه؟

 رشد روحانی روندی است که طی آن بیشتر و بیشتر می توان شبیه مسیح شد.

 وقتی ما ایمانمان را بر روی مسیح می گذاریم، روح القدس مراحلی را در ما شروع می کند که بیشتر شبیه او شده بشکل او دربیاییم. 

احتمالا بهترین جایی که رشد روحانی را توضیح می دهد 2 پطرس 1 : 3-8 است که به ما می گوید با قدرت خدا ما آنچه برای یک زندگی خداگونه لازم داریم، که هدف رشد روحانیست، در اختیار داریم.

 توجه کنید که آنچه ما نیاز داریم از طریق معرفت خداست که کلید بدست آوردن همة چیزهاییست که نیاز داریم. 

معرفت و شناخت او از کلام خدا می آید، که برای رشد و بنای ما به ما داده شده است.

 در غلاطیان 5 : 19-23 دو لیست به ما می دهد. آیات 19-21 لیست "اعمال جسم"، اینها اعمالیست که زندگی ما را قبل از بدست آوردن نجات مسیح نشان می دهند. 

اعمال جسم اعمالیست که ما باید به آنها اعتراف کرده، از آنها توبه کنیم و بکمک خدا بر آنها غلبه نماییم.

 در حالیکه ما رشد روحانی را تجربه می کنیم، کمتر و کمتر "اعمال جسم" در زندگیمان دیده می شوند.

 لیست دوم "میوه های روح" است (آیات 22-23)، اینها چیزهایی هستند که باید نشاندهندة زندگی ما که نجات را در مسیح تجربه کرده ایم باشند. 

رشد روحانی با میوه های روح مشخص می شود که در زندگی یک ایماندار رو به ازدیاد هستند.

وقتی تبدیل و نجات انجام می شود، رشد روحانی شروع می گردد. روح القدس در ما ساکن می شود (یوحنا 14 : 16-17). 

ما خلقت تازه در مسیح هستیم (2 قرنتیان 5 : 17). 

طبیعت کهنه با طبیعت نو عوض شده است (رومیان 6-7). 

رشد روحانی یک روند در تمام عمر است که به یادگیری ما و بکار بردن کلام خدا در زندگیمان (2 تیموتاووس 3 : 16-17) و قدم زدنمان در روح بستگی دارد (غلاطیان 5 : 16 – 26). 

چنانکه ما خواستار رشد روحانی هستیم، باید به خدا دعا کنیم و در قسمتهایی که او می خواهد رشد کنیم، حکمت بطلبیم.

 ما می توانیم از خدا بخواهیم که ایمان و شناخت از خودش را در ما زیاد کند. 

خدا از ما می خواهد که در روح رشد کنیم، و او هر چه که در این رابطه لازم داریم به ما داده است.

 با کمک روح القدس، ما می توانیم بر گناه پیروز شویم و بتدریج شبیه نجات دهنده مان، خداوند عیسی مسیح شویم.