در عهد جديد، واژه صليب به معنى تيرى چوبى است كه قطعه چوب كوچكترى به شكل افقى بر آن قرار مى گيرد. در دوران امپراطورى روم، صليب براى اعدام جنايتكاران به كار گرفته مى شد. شخص مجرم با ريسمان يا توسط ميخهايى كه به دستها و پايهاى او زده مى شد، از صليب آويزان مى گشت. اغلب دو يا سه روز طول مى كشيد تا مجرم جان بدهد. براى تسريع مرگ مجرم، اغلب ساق پايهاى وى را مى شكستند.
عيسى نيز توسط روميها به اعدام توسط صليب محكوم شد. بنابراين، صليب براى همه مسيحيان علامت مرگ عيسى و قربانى گناهان انسان محسوب مى شود. عيسى با مرگ خود بر روى صليب، به جاى ما مجازات مرگ را كه نتيجه گناه بود متحمل شد (مرقس ٤٥:١٠).
صليب همچنين علامت رنجى است كه هر مسيحى بايد آماده باشد تا بخاطر مسيح تحمل كند(مرقس ٣٤:٨).
صليب نشانه مرگ نفس كهنه ما نيز هست
(روميان ٦:٦،غلاطيان ٢٠:٢-٢٤:٥-١٤:٦).
صليب همچنين نشانه اى از جلال مسيحى است، زيرا اگر با مسيح رنج بكشيم، با او نيز جلال خواهيم يافت(روميان ١٧:٨).
No comments:
Post a Comment