وقتی در اعتماد به آخـر می رسـی

وقتی با  اطمینان به طرف کسی می روی و دست خالی برمی گردی هر دلیل و توجـیـهی برای اعتماد کردن به او، درد آورست و حسابی رنجت می دهد. ولی هرگز از اعتماد کردن دست بر ندار زیرا اگر چه همه انسان ها در صورت مثل همدیگرند ولی درسیرت متفاوتند. چـه بـسا وفاداری نفر بعد بزرگتر از اعتماد کردن تـو باشد. علت ضربه خوردن دراعتماد " انتخاب شخص نامناسب " است نه اعتماد کردن. 

مردم را گله ای و فله ای ارزیابی و قضاوت نکن. هرگز نگو همه مردها ، همه زنها، همه دختر و پسرها، همه ایرانی ها، همه امریکایی ها، همه کشیش ها، همه  مسلمان ها، همه مسیحی ها مثل هم هستند همه شون سـرا پـا یک کربـاس اند!!!  چون همه مثل هم نیستند  و همه مثل  هم فکر نمی کنند.

وقتی ایلیا می گوید " همه وفاداران مردند و من تنها باقی مانده ام "  خدا می گوید: “از این دخمه ناامیدی بیرون بیا من " هفت هزار مرد و زن وفادار دارم"  که تو هنوز آنها را ندیده ای”.
در قضاوت هایت کلمه «همه» را از زبانت بنداز. زیرا محرومیت غیر قابل  وصفی را تجربه خواهی کرد . هرگز «همه» را با هم جمع نبند.

درمان ساده این است:
بگذار منشاء اعتماد کردنت خدای مورد اعتماد باشـد و نه انسان هایی که قابل تغییرند. بگذار خدا حـدود اعتماد کردن را به تو نشان بدهد و نه احساسات متغیرت.

در  پیش روی ایلیا، الیشعی هست که دارد زمینش را شخم می زند و منتظر است ایلیا از دخمه ناامیدی اش بیرون بیاید و به او اعتماد کند. در برابر تو هم مردان و زنانی هستند که منتظرند تو به آنها اعتماد کنی تا همانند الیشع منشاء  معجزات باشند.

بلند شـو و از دخـمه ناامیدی بخاطر ضربه ای که از اعتماد کردن خورده ای بیرون بیا و بعد از این در حـد قـد و قـواره افـراد بعبارتی در حــد  ظرفیت  افـراد به آنها اعتماد کن نه در حـد احساسات به هیجان آمده ات، هرگز اعتماد کردن را دور نینداز. هیچ کس وقتی بنزین ماشینش تمام می شود، آن را دور نمی اندازد.
جلیل سپهر