با وجود شکوفایی عصر ارتباطات موضوع " تنها بودن و از تنهایی رنج بردن " متحیر کننده است . شما برای چنین شرایطی چه پیغامی برای خانواده و کسانیکه بشما نگاه میکنند دارید ؟

چه کسی پیغام امید بخشی برای دیگران دارد اگر ابتدا برای خودش نداشته باشد.؟ پس سوال مهم اینست : من در این شرایط چه پیغام امیدبخشی برای خودم دارم ؟ پشتوانه اعتماد و امید من کیست ؟

جواب را در بیرون ازخودتان جستجو نکنید . نقش  اطلاعات و موعظه و طرح های تئوریسین های رفتارشناسی برای تغییر فقط 3 %  است  97% مابقی اش در نوع  نگاه و برداشت و سلیقه و خواسته و تمایلات و تفسیر های درونی ما ست و نه دیگران

مسیج از شخصی که دنیا را تیره  میدید  نپرسید . روانشانسان - نویسندگان -  ملایان یهود  - نظامیان رومی  و فلاسفه یونانی و سیاستمداران پارسی و  واعظین و معلمین و مفسرین مسیحی دنیا را چگونه میبینند ؟

بلکه او را به خلوت برده  از او  پرسید " تــو خودت چـی میـبـینـی ؟ نه دیگران . امروز هم از ما میپرسد " تـو خودت شخصا فردایت را چگونه  مـیـبـیـنی؟ "

مسیح از او پرسید: چیزی می‌بینی؟ گفت: «مردمان را خرامان، چون درختها می‌بینم . مسیح پس بار دیگر دستهای خود را بر چشمان او گذارده  پس صحیح گشته، همه چیز را به خوبی دید . مرقس  8 :   22  تا  25

برای تغییر نگاه به زندگی آگاهی لازمست ولی کافی نیست باید  اتفاقی در درون ما  بیفتد و این اتفاق کار انسانها نیست بلکه نیاز بـه " لـمـسی دوباره بوسیله دستان تبدیل  کننده  عیسی مسیح بعنوان کلمه زنده خدا دارد تا تفسیری اصیل و حقیقی از زندگی داشته باشیم . 

بحضور خدا برویم و بگذاریم یکبار دیگر چشمان دل ما را لمس کند تا ما نیز همه چیز را بخوبی ببینیم  و امید  زنده  را یکبار دیگر شفاف تر از قبل  تجربه کنیم .آنوقت به دنیای " گرفتار تنهایی در عصرارتباطات" خواهیم  گفت :

مادامیکه خداباماست هرگز تنها نیستیم . هرگز به انتها نرسیده ایم و هرگز از حد اکثر فیضی که بخاطر صلیب مسیح حق مان است تخفیف نخواهیم  داد  و زندگی را تا آخرین قطره اش زندگی  خواهیم کرد. آمین .