Friday, March 27, 2020
در عهد قدیم دو واژه اصلی عبری برای نام خدا وجود دارد
در عهد قدیم دو واژه اصلی عبری برای نام خدا وجود دارد: یکی ”الوهیم“ است که در ترجمههای فارسی به ”خدا“ ترجمه شده، و دیگری ”یهوه“ است که در ترجمههای فارسی هم به یهوه و هم به ”خداوند“ ترجمه شده است. در واقع دو نام برای همان خدا وجود دارد. اغلب این نامها مانند ”یهوه خدا“ یا ”خداوند خدا“ با هم ترکیب شدهاند (پیدایش ۲: ۴-۵).
"الوهیم“ یک نام معمول برای خداوند است. نام ”یهوه“ اهمیت خاصی برای یهودیان دارد. یهوه در عبرانی به معنای ”او هست“ میباشد. وقتی خداوند در مورد خودش سخن می‌گوید، او خودش را ”من هستم“ مینامد؛ وقتی یهودیان درباره خدا سخن میگویند، وی را ”او هست“ مینامند. یهوه برای یهودیان نام شخصی خداوند است. این حاکی از این امر است که او خدای عهد ایشان و آنها نیز قوم عهد او هستند. تمامی این مفاهیم در بطن نام یهوه یا خداوند قرار دارند. واژه ”خداوندا“ بطور معمول در عهد قدیم بکار برده نشده است. اما در هنگام استفاده به مفهوم حکمران، ارباب، یا قاضی و داور است. در عهد جدید که به زبان یونانی نوشته شده است، نام عبری یهوه رؤیت نمیشود. و از اصطلاح ”خداوند“ هم برای خدا و هم برای مسیح استفاده شده است
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment