مسیح این رهایی عظیم را برای همۀ ما ایمانداران فراهم کرده است

مسیح این رهایی عظیم را برای همۀ ما ایمانداران فراهم کرده است. در رسالۀ افسسیان فصل 2 آیات 6 الی 8 میخوانیم:
"و به خاطر اتحادی که با مسیح داریم، ما را سرافراز فرمود و در قلمرو آسمانی با مسیح نشانید. تا ثروت عظیم و بی قیاس فیض خود را، با مهربانی نسبت به ماف در عیسی مسیح در زمانهای آینده نمایان سازد. زیرا به سبب فیض خداست که شما از راه ایمان نجات یافته اید و این کار شما نیست بلکه بخشش خداست. "
وقتی در مسیح جای خمد را پیدا می کنیم و از امتیازاتی که به ما به وسیلۀ ایمان داده شده استفاده می کنیم، آن موقع است که قدرت خدا را در زندگی مان، در بدن مان، در خانواده مان، و در امور مادی مان خواهیم دید.
همان حیاتی که در مسیح بود، اکنون در ما هم است.

حیات الهی
در انجیل یوحنا فصل 5 آیۀ 26 میخوانیم:
" زیرا همان طور که پدر منشأ حیات است، به پسر هم این قدرت را بخشیده است تا منشاء حیات باشد."
این حیات، حیات الهی و حیات ابدی است. این حیاتی است که در ذات خدای پدر و خدای پسر وجود دارد. عیسی خداوند در انجیل یوحنا فصل 10 آیۀ 10 فرمود:
" من آمده ام تا شما حیات (حیات الهی) یابید و آنرا به طور کامل داشته باشید."
این همان حیاتی است که در خدای پدر وجود دارد، همان حیات هم در خدای پسر وجود دارد و بوسیلۀ رابطۀ ما با او همان حیات هم در ما وجود دارد. در رسالۀ اول یوحنا فصل 5 آیۀ 12 میخوانیم:
"هر که پسر را دارد، حیات دارد و هر که پسر خدا را ندارد، صاحب حیات (حیات الهی، حیات جاودانی) نیست. "
پس شما می توانید با جرأت بگویید؛ من مسیح را به عنوان خداوند خود قبول کرده ام، من پسر خدا و حیات الهی را دارم، همان حیاتی که در خدای پدر وجود دارد. من خلقت جدید هستم و من قدرتی را که در مسیح وجود داشت دارا هستم. (انجیل یوحنا 12:14)
ذات الهی در من است، من از خدا متولد شده ام. (انجیل یوحنا 13:1)
ذات الهی در من است. همان قدرتی که مسیح را از مرگ زنده کرد، همان قدرت در من هم کار می کند و اگر در من است به بدن فانی من حیات خواهد بخشید. (رومیان 11:8)
او که در من است بزرگتر است از آنکه در دنیا است. (اول یوحنا 4:4)
من نیکی مطلق خدا هستم. در رسالۀ دوم قرنتیان فصل 5 آیۀ 21 میخوانیم:
"مسیح کاملاً بی گناه بود، ولی خدا به خاطر ما او را بی گناه نشناخت تا ما به وسیلۀ اتّحاد با او، مانند خود خدا کاملاً نیک شویم."
 مسیح به خاطر ما گناه شد.
 او ذات ما را بر خود گرفت.
 او گناه شد تا ما بتوانیم نیکی مطلق خدا بشویم.
نیکی مطلق به این معنی است که ما بدون داشتن وجدان مقصر و حس کمبود، این امتیاز و کفایت را داریم تا در حضور خدا بایستیم. مثل این است که هرگز از ما گناهس سر نزده باشد. مثل پاکی خود خدا! بعضی ها می پرسند: چطور امکان دارد که ما بوسیلۀ نجاتی که مسیح برای ما روی صلیب در مرگ و در قیام خود مهیا ساخته است بی گناه محسوب شویم؟ وقتی مسیح گناهان ما را به خود گرفت، ما در حضور خدا نیکی مطلق شدیم. در رسالۀ رومیان فصل 8 آیۀ 1 آمده است: "حال برای کسانی که در مسیح هستند هیچ محکومیتی وجود ندارد." با تمام این امتیازات که خدای پدر از طریق عیسی مسیح بما عطا کرده، می توانیم با دلیری در حضور او بیاییم و تمام احتیاجات خود را از او دریافت کنیم.