بله براستی پیام صلیب چیست ؟

صلیب قدرت و حکمت خداست ، خدای که ما به آن ایمان داریم و مطابق وعده اش راهی فراهم ساخت که از طریق قربانی فرزندش ، فرزندی که در قدوسیت و پاکی زیست و تنها هدفش حفظ اراده و اطاعت از پدرش بود.

عیسئ در لوقا ۲۲:۴۲ این طور نزد پدر دعا کرد:
ای پدر ، اگر اراده توست ، این پیاله را از من دور کن. اما نه اراده من بلکه ارده تو به انجام برسد.

هدف عیسئ در این آیه فقط دنبال کردن اراده پدر و اطاعت و سر سپردگی از پدرش بود . او خواست و نقشه پدرش را بر هر اراده دیگری ترجیح داد آنقدر که با میل و رغبت جان دادن بر روی صلیب را ترجیح داد.

او این طرح را جامه عمل پوشاند تا طریقی فراهم کند تا ما بتوانیم با او در جایهای رفیع و بلند آسمانی زیست کنیم و به صلح و آشتی با خدای خالق زمین و آسمان برسیم.

عیسئ مطابق کتاب کولسیان فصل ۲، تمامی قدرتها و ریاستهای جهانهای تاریک را بر روی صلیب شکست داد و قدرت آنها را باطل ساخت و از این روست که برای یک ایماندار پیام صلیب قدرت خداست.

زیرا امروز این قدرت به ما داده شده که در نام عیسئ مسیح قدرتهای تاریکی را خلع صلاح کنیم و قدرت دروازه های جهنم که به هلاکت ابدی منجر میشود را ببندیم. پس این پیام برای من و شما خبر از پیروزی دارد.

ولی عیسئ مسیح یک انتظار از ما دارد و آن اینست که همانطور که خود در اراده پدر رفتار کرد، ما نیز در اطاعت کلام او زندگی کنیم تا به این وسیله درهای باز گناه که به دنیای تاریکی منتهی میشود را ببندیم.

عمل عیسئ بر روی صلیب کامل و بی نقص بود پس ما نیز به عنوان شاگردان و خادمین موظف هستیم از کلام او و با هدایت روح القدس و حکمتی که او به ما میدهد با هوشیاری محافظت کنیم.

تعمید روح‌القدس چیست؟

نخستین اشاره به تعمید روح‌القدس در عهد جدید، مربوط به یحیای تعمید دهنده می‌گردد (متی ۳: ۱۱؛ مرقس ۱: ۸؛ لوقا ۳: ۱۶). یحیی گفت که تعمید او، به آب است، اما مسیح موعود ایمانداران را به روح‌القدس و آتش تعمید خواهد داد. در مورد تعمید آب، شبان کلیسا شخص ایماندار را به آب تعمید می‌دهد؛ اما در مورد تعمید روح‌القدس، خود عیسی شخص ایماندار را به روح‌القدس تعمید می‌دهد. عیسی خودش اصطلاح تعمید روح‌القدس را به کار می‌برد و بین تعمید یحیی با آب و تعمید روح‌القدس تمایز قائل می‌شود. عیسی همچنین تعمید با روح‌القدس را تجربه‌ای می‌داند که به هنگام وقوع آن، روح‌القدس بر شاگردانش نازل می‌شود و آنان قوت می‌یابند (اعمال ۱: ۸). در اعمال ۱: ۴ و لوقا ۲۴: ۴۹، عیسی به شاگردانش می‌فرماید که منتظر یافتن این قدرت باشند.
شاگردان منتظر دریافت این تجربه ماندند و در روز پنطیکاست تعمید روح‌القدس را یافتند (اعمال ۲: ۱-۴). آنان با قدرتی که روح‌القدس بدیشان بخشید، شروع به تکلم به زبانهای دیگر کردند. بعدها شاهد آن هستیم که عطایای روح‌القدس توسط رسولان و شماسان در کلیسای اولیه به کار گرفته می‌شود (اعمال باب‌های ۳-۹). در عهد جدید به اشخاصی اشاره شده که از سوی روح‌القدس عطایای خاص و قدرت می‌یافتند (اول قرنتیان باب‌های ۱۲-۱۴؛ دوم قرنتیان ۱۲: ۱۲؛ اول تیموتائوس ۴: ۱۴؛ دوم تیموتائوس ۱: ۶).

منظور باب اول یوحنا چیست که میگوید در آغاز کلام با خدا بود؟

در ابتدا کلمه‌ بود و کلمه‌ نزد خدا بود و کلمه‌ خدا بود. ۲ همان‌ در ابتدا نزد خدا بود.
یوحنا باب 1 آیه 1 و 2 از ترجمه قدیم

در ابتدا کلمه بود. کلمه مسیح بود. یوحنا می‌نویسد: کلمه جسم گردید و میان ما ساکن شد (آیۀ ۱۴). آنچه که یوحنا درست در ابتدای انجیلش می‌گوید، این است که مسیح انسانی عادی نبود. وی «کلمۀ» خدا بود و پیش از آفرینش جهان با خدا بود
کلمه یعنی مسیح، در ابتدا وجود داشت. پیش از آنکه جهان شکل گیرد، مسیح وجود داشت (یوحنا ۱۷: ۵). اولین آیه در کتاب مقدس چنین می‌فرماید: در ابتدا خدا آسمانها و زمین را آفرید (پیدایش ۱: ۱). لیکن مسیح پیش از این ابتدا با خدا بود. خدا آغازی ندارد؛ او همواره وجود داشته است؛ و خدا همواره «کلمه»اش را با خود داشته است. خدا هرگز بدون «کلمه» نبوده است.
«کلمه» نزد خدا بود. این بدین معنی است که به طریقی میان خدا و کلمه تفاوت وجود دارد؛ آنها از یکدیگر متمایزند درست همانگونه که یک پدر از پسر خود متمایز است. لیکن یوحنا سپس می‌گوید که کلمه خدا بود (آیۀ ۱). مسیح نه تنها با خدا بود بلکه خدا بود. مسیح نه تنها پسر خدا است، بلکه خود خدا می‌باشد. مسیح خداست به صورت یک انسان. وی تنها تجسم حقیقی خدای زنده است که ۲۰۰۰ سال پیش بر روی زمین آمد. عیسی به شاگردانش فرمود: «هر که مرا دید، خدا را دیده است» (یوحنا ۱۴: ۹). «من در پدر و پدر در من است» (یوحنا ۱۴: ۱۱). «من و پدر یکی هستیم» (یوحنا ۱۰: ۳۰)

چند جمله كاربردي اما اشتباه در بشارت به مردم دنيا:

✖️خداوند براي شما برنامه و نقشه عالي دارد!

✖️ خداوند بر در قلب تو ايستاده است و تو بايد تنها در را باز كني!

✖️اگر به عيسي ايمان بياوريد تمام مشكلات شما حل خواهد شد!

دليل اشتباه بودن و جملات جايگزين:

✔️ از آنجا که نمی دانيم طرف مقابل جزو برگزیدگان است یا هلاک شوندگان:
پس می گویيم که اگر به عیسی ایمان نیاوريد، بخاطر گناهان خودتان نقشه اي جز داوری و هلاکت در انتظارتان نیست.

* آن نقشه عالي تنها براي برگزيدگان مي باشد:
روميان ٢٨:٨/اول قرنتيان ٩:٢/ افسسيان ٢٤:٦
بهتر است پس از اعلام خطر مژده و خبر خوش انجيل را اعلام كرد.

✔️ خداوند در كتاب مكاشفه ٢٠:٣ در باب كوبيدن در با "كليساي لائودكيه" سخن مي گويد. بايد اشاره كنم تعريف كليسا يعني "جمع ايمانداران" (متي ٢٠:١٨) عيسي مسيح روي سخنش منحصرا در اين قسمت ايمانداران مي باشد. حتي اگر متصور بشويم كه غير ايمانداران به صورت فيزيكي به كليسا بيايند اما ايشان تا زمان تولد تازه جزء (تن خداوند = كليسا) قرار نمي گيرند.

✔️ عيسي گفت در دنيا به شما جفا مي رساند و از شما متنفر خواهند بود.
متي ١١:٥ دوم تيموتائوس ١٢:٣
بنابراين عيسي مسيح وعده حل مشكلات مردم را نداده است، كما اينكه مشكلات نيز در نام خداوند قابل گشايش است (فيليپيان ١٩:٤)

اين مواردي ست كه نمونه هاي مشابه اش در "پرستش" "موعظه" و "تعليم" در كليسا به وفور يافت مي شود.

تنها با مطالعه مستمر، نظامند كتاب مقدس و الهيات قادر خواهيد بود نقاط ضعف در كليسا را به نقطه هاي قوت تغيير دهيد. به كمك روح خداوند.

- شماس مانی محمدی

زندگی پیروزمندانه به وسیلهٔ روح خدا

1پس دیگر برای کسانی‌که در اتّحاد با مسیح عیسی به سر می‌برند هیچ محكومیّتی وجود ندارد، 2زیرا فرمان حیات‌بخش روح‌القدس كه در اتّحاد با مسیح عیسی یافت می‌شود، مرا از فرمان گناه و مرگ آزاد كرده است. 3آنچه را كه شریعت به علّت ضعف طبیعت نفسانی نتوانست انجام دهد، خدا انجام داد. او فرزند خود را به صورت انسان جسمانی و گناهكار، برای آمرزش گناهان بشر فرستاد و به این وسیله گناه را در ذات انسانی محكوم ساخت. 4خدا چنین كرد تا احكام شریعت به وسیلهٔ ما كه گرفتار طبیعت نفسانی خود نیستیم، بلكه مطیع روح خدا می‌باشیم، بجا آورده شود. 5زیرا کسانی‌که بر طبق خواهش‌های نفس زندگی می‌کنند، همیشه در فكر چیزهای نفسانی هستند ولی كسانی ‌كه مطیع روح خدا هستند، در فكر چیزهای روحانی می‌باشند. 6عاقبت دلبستگی به امور نفسانی، مرگ و عاقبت پیروی از امور روحانی، حیات و آرامش است. 7زیرا دلبستگی به امور نفسانی، دشمنی با خداست. چنین شخصی از شریعت خدا اطاعت نمی‌کند و در واقع نمی‌تواند اطاعت نماید. 8بنابراین انسانهای نفسانی نمی‌‌توانند خدا را خشنود سازند.
9اگر روح خدا در وجود شما ساكن است شما اشخاصی روحانی هستید، نه نفسانی. هرکه روح مسیح را ندارد، از آن او نیست. 10امّا اگر مسیح در وجود شما ساكن است، حتّی اگر بدن شما به علّت گناه محكوم به مرگ باشد، روح خدا به شما حیات می‌بخشد، چون شما کاملاً نیک محسوب شده‌اید. 11اگر روح خدا كه مسیح را پس از مرگ زنده گردانید، در وجود شما ساكن باشد، همان‌طور كه او را پس از مرگ زنده گردانید، به وسیلهٔ همان روح‌‌القدس كه در شما ساكن است، به جسم فانی شما هم حیات خواهد بخشید.
12پس ای برادران من، ما مدیونیم، امّا نه به طبیعت نفسانی خود و نه به پیروی از خواهش‌های نفس. 13زیرا اگر مطابق طبیعت نفسانی خود زندگی كنید خواهید مرد. امّا اگر به یاری روح خدا، کارهای جسمانی را نابود سازید، خواهید زیست. 14كسانی ‌كه به ‌وسیلهٔ روح خدا هدایت می‌شوند، فرزندان خدا هستند. 15زیرا آن روحی كه خدا به شما داده است، شما را برده نمی‌‌سازد و موجب ترس نمی‌شود، بلكه آن روح شما را فرزندان خدا می‌گرداند و ما به كمک این روح در پیشگاه خدا فریاد می‌کنیم: «ابا، ای پدر.» 16روح خدا با روح ما با هم شهادت می‌دهند كه ما فرزندان خدا هستیم 17و اگر فرزندان او هستیم، در آن صورت، وارث -‌یعنی وارث خدا و هم ارث با مسیح- نیز هستیم و اگر ما در رنج مسیح شریک هستیم، در جلال او نیز شریک خواهیم شد

«اعتماد نمودن به نیکویی خداوند»

کتاب ایوب درباره مردی ست که بسیار حکیم ، ثروتمند و نیکوکار بود ولی ناگهان مصیبت دامنگیرش میشود. همه ده فرزندش را در یک طوفان وحشتناک از دست میدهد. همه ثروتش از بین میرود و خودش هم به مرضی دردناک مبتلا میشود!
ایوب دل آزرده و خشمگین سئوال ميكند: "چرا من به اين دنیا آمده ام ؟ چرا هنگام تولد نمردم!" ...
كتاب مقدس- ايوب فصل ٣

با در نظر گرفتن تمام ضررها و دردها و رنج های شخصی، به دنیا آمدنش نوعی اتلاف وقت به نظر می رسید!
ولی خدا در آن زمان می دانست چه می کند و اکنون هم می داند چه می کند.

یعقوب درباره او چنین نوشت: « ما اشخاص صبور و پر تحمّل را خوشبخت می‌دانیم. شما دربارهٔ صبر و تحمّل ایّوب شنیده‌اید و می‌دانید خداوند سرانجام با او چه كرد. زیرا خداوند بی‌نهایت رحیم و مهربان است. »
کتاب مقدس - نامه یعقوب فصل ۵: آیه ۱۱

اگر کسی اینها را به ایوب می گفت، باورش نمی شد، ولی با این وجود حقیقت داشت . امروز هم  این برای ما  حقیقت دارد.
ایوب ایمان تجارتی نداشت که به خاطر سودجویی و رفاه شخصی با خدا چانه بزند.
ایوب دلایل خداوند را برای مشکلات و مصائب خود نمی فهمید، ولی به اعتماد نمودن به نیکویی خداوند ادامه داد. او بر این اعتقاد بود که خداوند او را فراموش نکرده ، هر چند دلیل رنج و مصیبت خود را نمیتواند درک کند. ایمان یعنی همین!

عزیزان ؛ آنچه در زندگی ما اتفاق می افتد خارج از اقتدار خداوند نیست. وقتی درد و رنج و یا مصیبتی دامنگیر کسی میشود، خداوند راههایی را هم فراهم میکند تا در آخر آن شخص کامیاب و سرافراز شود. کافیست که به خداوند اعتماد کنیم و از او بخواهیم که ما را در اين شرايط سخت و پيچيده تقویت کند و تسلی دهد.

سختیهای زندگی به ما کمک میکند بفهمیم خداوند چقدر رحیم و مهربان است.  نزد او به دعا كردن ادامه دهيد او خداست و قادر متعال .

دعا میکنم ای عزیز؛ محبت پدرمان خدا و لطف و رحمت خداوندمان عیسی مسیح و رفاقت و مشارکت روح القدس با شما باشد و بماند. آمین

پری روح القدس

پری روح القدس یعنی وارد شدن در عمق هایی که ما را از دنیای نفسانی، دنیای جسمانی، دنیای فاسد شریر حاضر و از حملات شیطانی محفوظ نگه می دارد چون میرویم جلوتر و شیطان در جایی که روح خدا پر است جایی ندارد. آمین

پری روح یعنی زندگی غنی و دولتمند در خداوند، یعنی مستی و زندگی تحت کنترل روح خدا، یعنی پوششی برای تمامی خلاء ها و کمبودهای درونی ما. و به معنای وارد شدن در عمق های خداست.

ما اگر از روح القدس پرنشویم مجبوریم از چیزهای دیگری پر شویم.
برای پری قلب ما از روح القدس ۳ کار بایستی انجام دهیم:

۱- اول بایستی خالی شویم. اولین چیزی که خدا از ما میخواهد خالی شدن است در حضور خدا و از گناهانمان توبه کنیم.
وقتی ما صمیمانه توبه می کنیم و خودمان را خالی می کنیم روح القدس جا پیدا می کند که ما را پر سازد.
کلام خدا میگوید توبه کنید به جهت آمرزش گناهانتان، تعمید یابید و عطایای روح القدس را خواهید یافت. و روح القدس قدرت میدهد که بتوانیم آن خلاء را پر کنیم.

۲- در وهله دوم بایستی قلبمان را تمییز کنیم و کاملا قلبمان را بشوییم. ما باید اجازه بدهیم، خون پاک عیسئ مسیح ما را تقدیس کند، پاک کند و بشوید و وارد زندگی مقدس کند.

۳- در وهله سوم بایستی خودمان را در حضور خدا آزاد و رها بگذاریم که روح القدس هدیه زبانها را هم‌ به ما میدهد که ما بتوانیم خیلی وسیع تر و عمیق تر و گسترده تر با آن رابطه برقرار کنیم و فقط محدود نباشد به زبان فارسی یا زبانی که فقط بلد هستیم.
هر جا روح خدا هست آنجا آزادیست.
این سپردن ما بایستی سپردن واقعی باشد

تفاوت معنى كلمات "خدا" و "خداوند" چیست؟

بعضی گمان می برند که کلمات خدا و خداوند یک معنی می دهند. اما باید دانست که کلمه خداوند در اصل به معنی ارباب و صاحب است. در ادبیات کلاسیک فارسی، کلمه خداوند در همین معنا به کار رفته است.

خدا هم خدای ماست و هم خداوند ما. یعنی او هم خالق ماست و هم ارباب و صاحب و مولا و سرور ما. به همین دلیل است که در عهد عتیق وقتی از خدا نام برده اند، برای احترام به او از اصطلاح «خداوند خدا» استفاده کرده اند، یعنی « ارباب ما خدا» یا « صاحب ما خدا».

در عهد جدید، کلمه خداوند برای عیسی مسیح نیز به کار برده شده است. کاربرد این اصطلاح برای مسیح دو معنی می داده است. در وهله اول، همان معنی ارباب و مولا و سرور را ادا می کرده است. وقتی رسولان و سایرین او را خداوند صدا می کردند، در واقع او را پیشوا و سرور خود اعلام می کردند.

در قرون اولیه مسیحیت، همین امر موجب آزار و قتل مسیحیان شد. امپراطوران روم، خود را ارباب و ولی نعمت اتباع و رعایای خود می دانستند. وقتی مقامات رومی از مسیحیان می خواستند که همچون سایر اتباع روم، امپراطور را « خداوند» بخوانند، ایشان از این کار سر باز می زدند، چون ایمان داشتند که اربابشان فقط عیسی مسیح است. ولی نعمت ایشان فقط مسیح بود.

اما در کاربرد خاص کلمه خداوند برای مسیح، این اصطلاح به الوهیت او نیز اشاره دارد. در این معنا، این اصطلاح او را وجودی الهی اعلام می دارد.

مذهب حقیقی چیست؟

مذهب را می توان اینگونه تعریف کرد "ایمان به خدا یا خدایان و پرستش آنها که معمولا بصورت انجام اعمال و تشریفات مذهبی صورت می گیرد." و یا "هر سیستم خاص ایمانی، پرستشی و غیره که شامل اصول و قوانین اخلاقی و رفتاری می باشد." بیش از نود درصد از جمعیت دنیا به نوعی دنباله روی یک مذهب هستند. مشکل اینجاست که مذاهب زیاد و گوناگونی در دنیا وجود دارند. اما کدام مذهب درست است؟ مذهب حقیقی کدام است؟

دو عنصر و اصل رایج در همه مذاهب، قوانین و تشریفات مذهبی آن دین هستند. برخی مذاهب اصولا چیزی بیشتر از یک لیست قوانین و باید و نبایدها نیستند که انسان باید آنها را انجام دهد تا بعنوان شخصی متعهد به آن مذهب و در نتیجه دارای یک رابطه درست و صحیح با خدای آن مذهب باشد. دو نمونه از چنین مذاهبی ، اسلام و یهودیت هستند. اسلام پنج اصل دارد که باید انجام شود و یهودیت صدها دستور و سنت دارد که باید نگاه داشته شوند. هر دو مذهب، تا اندازه ای، ادعا می کنند که انسان با اطاعت از قوانین مذهبی و به جا آوردن اصول آن، در یک رابطه صحیح با خدا قرار می گیرد.

مذاهب دیگر بیشتر تمرکز بر روی انجام تشریفات دارند تا اطاعت از یک سری قوانین. با تقدیم قربانی، اعمال خاصی انجام دادن، و یا خدمتی کردن، غذای خاصی خوردن، و غیره، شخص می تواند با خدا در رابطه صحیح قرار گیرد. بارزترین نمونه یک مذهب تشریفاتی، کاتولیک روم می باشد. کاتولیک روم معتقد است که با تعمید دادن نوزاد با آب، با شرکت در تجمع کاتولیکها، با اعتراف گناه نزد یک کشیش، با دعا به قدیسین در بهشت، با تدهین توسط یک کشیش قبل از مرگ، و غیره و غیره، خدا شخص را بعد از مرگ به بهشت راه می دهد. بودیسم و هندویسم هم از نوع مذاهب تشریفاتی می باشند، و تا حدودی هم مذاهبی بر اساس قانون و اصول گرایی هستند.

مذهب حقیقی نه اصول گرا است و نه تشریفاتی. مذهب حقیقی رابطه با خداست. دو موردی که همه مذاهب در آن با یکدیگر اتفاق نظر دارند این است که، انسان به نوعی از خدا جدا شده است و اینکه نیاز دارد دوباره با خدا آشتی کند . مذهب دروغین در جستجوی این مشکل با انجام قوانین و تشریفات است. مذهب حقیقی این مشکل را با تشخیص این واقعیت که تنها خدا می تواند این جدایی و رابطه قطع شده را اصلاح کند و این کار را نیز انجام داده ، حل کرده است. .مذهب حقیقی این مطالب را در نظر می گیرد:

- همه ما گناه کرده ایم و از خدا جدا شده ایم (رومیان فصل 3 آیه 23).

- اگر رابطه قطع شده دوباره وصل نشود نتیجه آن مرگ و جدایی ابدی از خداوند خواهد بود. ( رومیان فصل 6 آیه23)

— خدا در جسم عیسی مسیح نزد ما آمد و بجای ما مرد، تنبیهی را که ما سزاوار آن بودیم به گردن گرفت، و از مردگان قیام کرد تا نشان دهد که مرگ او پرداخت بهای کامل گناهان ما بود ( رومیان فصل 5 آیه 8؛ اول قرنتیان فصل 15 آیه های 3 تا4؛ دوم قرنتیان فصل 5 آیه 21).

- اگر ما عیسی مسیح را بعنوان تنها نجات دهنده خود دریافت کرده و مرگ او را بعنوان پرداخت بهای کامل گناهانمان قبول کنیم، بخشیده شده و نجات می یابیم، آزاد می شویم، با خدا آشتی خواهیم کرد و خدا ما را تبرئه می کند (یوحنا فصل 3 آیه 16، رومیان فصل 10 آیه های 9 تا10 ، افسسیان فصل 2 آیه های 8 تا 9).

مذهب حقیقی نیز قوانین و تشریفات دارد، اما تفاوت بزرگی که وجود دارد این است که در مذهب حقیقی، قوانین و تشریفات بخاطر سپاسگزاری از نجاتی که خدا برای ما فراهم نموده است، انجام می شود و نه تلاش برای رسیدن به نجات. مذهب حقیقی، مسیحیتی که بر اساس کتاب مقدس است، قوانینی دارد (قتل نکن، زنا نکن، دروغ نگو، و غیره) و تشریفاتی هم دارد (غسل تعمید با آب و عشاء ربانی یا شام خداوند). انجام این قوانین و تشریفات رابطه شخص را با خدا برقرار نمی کند، بلکه این قوانین و تشریفات نتیجه برقراری ارتباط با خدا، از طریق لطف خدا و ایمان به عیسی مسیح بعنوان تنها نجات دهنده، می باشد. در مذهب دروغین کارهایی باید انجام شود(قوانین و تشریفات) تا لطف خدا را بدست آورند. مذهب حقیقی یعنی پذیرفتن عیسی مسیح به عنوان نجات دهنده و در نتیجه آن، برقرار مجدد رابطه با خداوند می باشد و سپس کارهای تشریفاتی فقط از سر عشق به خداوند و صمیمی تر شدن با او انجام میگیرد.