Total Pageviews

Sunday, October 12, 2025

بخشش يكی از مسائل پايه ای زندگی مسيحی است

 يك انتخاب آگاهانه است و تنها به احساسات ما وابسته نيست كه آيا شفا يافته يا نه!

هرچقدر به مسيح نزديك تر  و در كلامش عميقتر   شويم، قدرت بخشش در ما بيشتر ميشود

حفظ كردن و تعمق در اين آيات ميتواند در اين مسير به شما كمك كند.

أمثال ١٩:١٨

به دست آوردن دلِ خویشاوندی که رنجیده، سخت‌تر است از تصرّف یک شهر مستحکم. مشاجرهٔ خویشاوندان دیوار جدایی بین آنها ایجاد ميكند.

ميكا ١٨:٧-١٩

کیست خدایی همانند تو، که گناه را می‌آمرزد و از نافرمانیی باقیماندۀ میراث خویش درمی‌گذرد؟ خشم خود را تا به ابد نگاه نمی‌دارد، زیرا از محبت کردن لذت می‌برد. بار دیگر بر ما رحم خواهد کرد، و بر گناهان ما چیره خواهد شد. تو تمامی گناهان ما را به قعر دریا خواهی افکند.

متي ٢٣:٥-٢٤

هدیه‌ات را بر مذبح واگذار و نخست برو و با برادر خود آشتی کن و سپس بیا و هدیه‌ات را تقدیم نما.

دعا: پدر جان تو را شكر ميكنم كه در زماني كه من گناه كار بودم مرا بخشيدی و پسر يگانه ات را قربانی كردی، خيلی زمانها برايم سخت است كه ببخشيم، سخت است كه بر احساسات زخمی ام حاكم شوم، اما امروز انتخاب ميكنم كه ببخشم، و اجازه نميدم هيچ چيز مانع رابطه عاشقانه ام با تو شود.

Wednesday, October 1, 2025

و ابرام به خداوند ایمان آورد و خداوند این را برای او ، عدالت محسوب داشت

 این آیه یکی از بنیادی‌ترین حقایق کتاب مقدس را آشکار می‌کند:

انسان نه به‌وسیله‌ی اعمال یا شایستگی‌های شخصی، بلکه تنها از طریق ایمان به وعده‌های خدا عادل شمرده می‌شود.

۱. عدالت از طریق ایمان، نه اعمال

ابراهیم در زمانی که هنوز فرزندی نداشت، به وعده‌ی خدا اعتماد کرد.

همین ایمان، از نظر خدا «عدالت» محسوب شد.

در الهیات مسیحی این اصل پایه‌ی آموزه‌ی تبرّر به ایمان است.

پولس رسول بارها به این آیه اشاره می‌کند (رومیان ۴:۳؛ غلاطیان ۳:۶).

۲. پیش‌تصویر ایمان به مسیح

ایمان ابراهیم صرفاً باور به یک وعده نبود، بلکه اعتماد کامل به خدای وعده‌دهنده بود.

این ایمان، نمونه و تصویری از ایمان مسیحیان به عیسی مسیح است.

همان‌گونه که ابراهیم به وعده‌ی نسل اعتماد کرد، ما نیز به وعده‌ی نجات در مسیح اعتماد می‌کنیم.

۳. عدالت به‌عنوان هدیه

خدا عدالت را به ابراهیم «محسوب داشت».

این عدالت نتیجه‌ی کوشش او نبود، بلکه موهبت الهی بود.

در عهد جدید، این حقیقت آشکارتر می‌شود:

عدالت مسیح به حساب ایمانداران گذاشته می‌شود (دوم قرنتیان ۵:۲۱).

۴. آغاز قوم خدا

ایمان ابراهیم نقطه‌ی آغاز قوم عهد خدا شد.

در الهیات مسیحی، این قوم محدود به اسرائیل نیست،

بلکه همه‌ی کسانی که ایمان دارند «فرزندان ابراهیم» خوانده می‌شوند (غلاطیان ۳:۷).

این آیه ما را دعوت می‌کند که ایمان خود را بر پایه‌ی وعده‌های خدا بنا کنیم،

نه بر شرایط ظاهری یا توانایی‌های خود.

درست همان‌طور که ابراهیم با وجود ناممکن بودن شرایط، به خدا اعتماد کرد،

ما نیز می‌توانیم در سختی‌ها، آینده‌ی نامعلوم و ضعف‌های خود به وعده‌های خدا تکیه کنیم.

در مسیح، عدالت نه چیزی است که باید به دست آوریم،

بلکه هدیه‌ای است که با ایمان دریافت می‌کنیم.

این حقیقت به ما آرامش، آزادی و امید می‌بخشد.

 پس بیاییم همچون ابراهیم، با اعتماد ساده اما عمیق به خدا قدم برداریم،

و باور کنیم که آنچه نزد انسان ناممکن است، نزد خدا ممکن است.


حکمتِ انسانی یا خدایی

 امثال ۱: ۳۲ – ۳۳   ۳۲ زیرا سرکشی احمقان، ایشان را خواهد کشت و بی خیالی نادانان آنها را از پای در خواهد آورد.    ۳۳ ولی همه کسانی که به من گ...