خداوند راهي باز مي كند

چه می خواهی برای تو انجام دهم؟
اگر خدا امروز از شما سوال کند که چه میخواهی برایت انجام دهم چه پاسخی میدادید؟

چه درخواستی می کردید؟

این سوال را عیسی مسیح در مرقس 51:10  از بارتیماوس پرسید و او در پاسخ از عیسی مسیح چشم خواست تا بینا شود.

این سوال را خداوند همچنان در  1 پادشاهان 5:3 از سلیمان پرسید،
خداوند پرسید چه میخواهی؟

و سلیمان حکمت خواست تا بتواند نیک و بد را تشخیص دهد.

این سوال را ایلیا در
2 پادشاهان 9:2 از الیشع پرسید او گفت دو برابر قدرت روح خود را به من بده.
و بارتیماوس چشم خواست تا ببیند
سلیمان حکمت خواست تا با حکمت حكومت کند
اما الیشع می دانست که برای جانشینی ایلیا روح مضاعف خدا را نیاز دارد.

جالب اینجاست بدانید در کتاب مقدس تعداد معجزاتی که توسط ایلیا انجام شد 14 بار ذکر شده اما معجزاتی که توسط الیشع انجام شد دو برابر ایلیا بود یعنی تعداد آن 28 تا در کتاب مقدس ذکر شده.

خدا هر روز به من و شما فرصت میدهد از او چیزی تقاضا کنیم او می پرسد چه میخواهی برای تو انجام دهم؟

ما در دنیایی زندگی می کنیم که از هر سو تحت فشار هستیم هر روز خیلی از قوانین که صادر میشه بر علیه مسیحیان است
بچه های ما در مدرسه تحت فشار هستند در محل کار تحت فشار هستیم در فامیل و خانواده مشکلات داریم و با تمام این وجود برای حفظ ایمان خود احتیاج به روح مضاعف خدا داریم.

برای غلبه بر وسوسه احتیاج به روح مضاعف داریمپبرای غلبه بر ضعفهامون احتیاج به روح مضاعف داریم

برای درک اراده خدا احتیاج به روح مضاعف داریم

برای دریافت عطایای روحانی و استفاده از آنها احتیاج به روح مضاعف داریم.

برای پیروی از عیسی مسیح احتیاج به روح مضاعف داریم.

پس به جاست هر روز قبل از هر تقاضایی از خداوند بخواهیم که ما را از روح خود پر سازد.

میتوانیم هر روز اینطور دعا کنیم، پدر آسمانی ممنون هستیم که وعده دادی هر گاه چیزی را که به اراده تو طلب کنیم به ما خواهی داد. در کلام تو مکتوب است از روح پر شوید پس بر حسب اراده و خواست تو امروز دعا می کنیم تا ما را از هر گناهی پاک کنی و از روح خودت پر سازی. این را با ایمان می طلبیم آمین.

خداوند به انگیزه‌ای قلبی ما نگاه می کند.

خیلی وقتها، ما انسانها می گوییم که خودمان نیازمند و محتاج هستیم و به همین بهانه از کمک کردن به دیگران خودداری می کنیم و یا اینکه بی توجهی و بی تفاوتی و یا کوتاهی خودمان را به این صورت توجیه می کنیم، متاسفانه ولی فراموش نکنیم که خداوند عیسی ما را تشویق کرد که با اعتماد بر او از خودگذشتگی و وفاداری نشان دهیم، زیرا او هرگز نخواهد گذاشت که ما از این کار خودمان پشیمان شویم و خود خدا نیز هیچ وقت مدیون ما نخواهد ماند، پس بیاییم درست مانند این بیوه زن فقیر که حقیقتا فیض محبت، برکت و لطف خداوند را درک نموده بود، رفتار کنیم و یکدیگر را یاری رسانیم و بارهای یکدیگر را متحمل شویم و در تنگدستی های خودمان، خداوند را جلال دهیم، تا برکات عظیم او در کمی های زندگی روحانی و جسمانی یمان نمایان و آشکار گردد.

رابطه عهد عتیق و عهد جدید چیست؟

بطورخلاصه بايد گفت عهدعتيق پايه واساسى است كه عهدجديد برروى آن بنا شده است. معمارى كه مى‌خواهد ساختمان زيبايى بنا كند، بايد اول پايه را بسازد، ولى تا سقف ساخته نشده نمى‌توان كاررا كامل دانست. ديوارها وسقف ارزش واهميت پايه را ازبين نمى‌برد بلكه ساختمان كاملا روى پايه متكى است.
به همين طريق عهدعتيق پايه تاريخى نژاد بشرى را پى ريزى مى‌كند وگناهان وشكستهاى بنى نوع بشررا درطى قرون ظاهرمى‌نمايد و كلام خدا را بوسيله پيغمبران مقدس اعلام مى‌كند وروشن مى‌سازد كه بشر نمى‌تواند با تلاشهاى خود، خود را ازچنگ گناه نجات دهد ومژده مى‌دهد كه خدا فرموده كه نجات دهنده‌اى بفرستد تا وعده‌هاى عهدعتيق راعملى سازد. ✨

💫✨عهدجديد نشان مى‌دهد كه چگونه خدا وعده خود راعملى ساخت وچطورنجات دهنده موعود آمد و به چه نحو مژده نجات به تمام جهانيان مى‌رسد. اولی، كتاب وعده است ودومى انجام وعده✨

حیات الهی

مسیحیت حقیقی این است که خدا اینقدر ما را محبت کرد که هر کاری که لازم بود انجام داد تا بتواند ما را در حضور خود بیاورد و ما را با خود یکی کند.
👈🏻مسیحیت حیات الهی است برای ما انسان ها.خدا به وسیلۀ مسیح همۀ برکاتی که در آسمان وجود دارد برای ما آماده کرده است. (افسسیان 1 آیۀ 13)
👈🏻نقشۀ خدا این بود که آن حیاتی که در اوست در ما هم باشد. عیسی خداوند در انجیل یوحنا فصل 10 آیۀ 10 فرمود:
"من آمده ام تا شما حیات (حیات الهی) یابید و آن را به طور کامل داشته باشید. "
این همان حیاتی است که در خدای پدر وجود دارد، همان حیات هم در خدای پسر وجود دارد و بوسیلۀ رابطۀ ما با او همان حیات هم در ما وجود دارد. در رسالۀ اول یوحنا فصل 5 آیۀ 12 می خوانیم:
"هر که پسر را دارد، حیات دارد و هر که پسر خدا را ندارد، صاحب حیات (حیات الهی، حیات جاودانی) نیست."
👈🏻وقتی خدا آدم را آفریدف روح خود را در او دمید و انسان یک نَفسِ زنده گشت. یعنی اینکه همان حیاتی که در خدا وجود داشت در آدم هم وجود داشت.
خداوند به آدم در کتاب پیدایش فصل 2 فرمود:
"خداوند به آدم فرمود: «اجازه داری از میوۀ تمام درختان باغ بخوری. امّا هرگز از میوۀ درخت شناخت خوب و بد نخور زیرا اگر از آن بخوری در همان روز خواهی مرد.»"
👈🏻آدم وقتی از فرمان خدا سرکشی کرد روحاً مرد. یعنی اینکه با خدا قطع رابطه کرد (مرگ روحانی) و چون از شیطان اطاعت کرد هم ذات با شیطان شد.
⚡️قطع رابطۀ آدم با خدا باعث این شد تا مرگ وارد وجود او بشود، اول مرگ روحانی و بعد مرگ جسمانی. حیات خدا آنقدر در آدم غنی بود که 924 سال طول کشید که مرگ در بدن او کار کند و جسم او را از بین ببرد. در حال حاضر گناه و مرگ در انسان ها آنقدر افزایش یافته که یک بچۀ 7 ساله سرطان می گیرد و بعد از چند ما می میرد.
👈🏻مسیح آمد تا آن حیات الهی را که در پدر است در ما هم برقرار سازد.
⚡️البته این بدن ما، بعلت گناه، فانی شده است و روزی ما باید این بدن را ترک کرده و یک بدن غیر فانی را به ارث ببریم. ولی تا آن روزی که خدا برای زندگی ما معین کرده، یعنی یک عمر طولانی و پر از برکت، بدن ما حیات الهی را حمل می کند. و روح خدا به بدن های فانی ما حیات خواهد بخشید.
در رسالۀ رومیان فصل 8 آیۀ 11 می خوانیم:
"اگر روح خدا که مسیح را پس از مرگ زنده گردانید، در وجود شما ساکت باشد، همان طور که او را پس از مرگ زنده گردانید، به وسیلۀ همان روح القدس که در شما ساکن است، به جسم فانی شما هم حیات خواهد بخشید."
👈🏻همان روح خدا که بدن مسیح را از مرگ زنده کرد، همان روح در ما ساکن است، و به بدن های ما حیات می بخشد.
👈🏻خداوند می خواهد که ما یک بدن سالم و عمر طولانی داشته باشیم.
مزمور 91 آیۀ 16 می فرماید:
"به آنان عمر طولانی می بخشم و آنها را نجات خواهم داد."
✨بدن ما معبد روح خدا است. (اول قرنتیان 6: 19)
👈🏻معبد خدا باید از مرض و گناه و ناپاکی دور باشد.
👈🏻مرض یک ناپاکی جسمی است، همانطور که گناه ناپاکی در روح و قلب ما می باشد.
👈🏻مرض ناپاکی در بدن ماست.
✨خواست خداوند این است که ما را از تمام چیزهای ناپاک، چه در جسم، چه در روح و چه در نفس پاک کند و ما او را در بدن، جسم، جان و روح خود جلال بدهیم.
ما هم ذات و هم حیات با خدا شده ایم. (دوم پطرس 1: 4)
👈🏻هیچ چیز نمی تواند این حیات را از ما بگیرد، مگر وقتی که ما به آن رسماً اجازه می دهیم.
👈🏻این باید اعتراف زبان ما باشد:
✨روح خدا به بدن فانی من حیات می بخشد.
✨حیات مسیح در من است.
✨روح خدا در من است.
✨روح خدا به بدن من حیات می دهد.

نویسنده: شبان رضا صفا

چرا_میخواهیم_میجوییم_و_میکوبیم

 خدا به دعا جواب می‌دهد، اما هدف از دعای درخواست در درجۀ اول دریافت پاسخ نیست. هدف از دعای درخواست، و هرگونه دعا، برقراری رابطه است. اگر هدف شما از دعا دریافت پاسخ باشد، در حال وارد شدن به حوزۀ خطرناکی هستید. وقتی هدف دعا در درجۀ اول دریافت پاسخ است، رابطۀ ما با خدا بر کسب نتایج متمرکز خواهد شد. وقتی خدا جواب منفی می‌دهد یا خارج از برنامۀ زمانی ما عمل می‌کند، نومیدانه می‌پرسیم «چرا؟»، و وسوسه می‌شویم که احساس کنیم ناشایسته‌ایم یا خدا دوستمان ندارد و شاید خدایی وجود ندارد. همچنان که در حوزۀ دعای درخواست رشد می‌کنید، شریر در پی این خواهد بود که تمرکز دعای‌تان را از رابطه با خدا به کسب نتایج تغییر دهد. مسیح از هدف ارتباطیِ دعای درخواست به‌خوبی آگاه بود. در فصل هفتم انجیل متی، وقتی یشوعا پیروان خود را به درخواست چیزهای بزرگ در دعا به چالش کشید، کانون تمرکز را فوراً از درخواست کردن به رابطۀ پدرانه‌ای تغییر داد که دربرگیرندۀ تمامی درخواست‌های ماست. یشوعا می‌گفت که هر وقت در دعا درخواستی می‌کنید، خطوط گفتگوی خانوادگی را باز می‌کنید و خود را در موقعیتی قرار می‌دهید که در آن، رابطه با پدری مهربان و شفیق را تجربه می‌کنید. وقتی خدا به نحوی قابل توجه به دعاهای شما جواب می‌دهد، در شناخت قدرت و توجه او نسبت به خودتان رشد خواهید کرد. وقتی خدا به‌جای برنامۀ زمانی شما بر اساس برنامۀ زمانی خودش عمل می‌کند، به قدرت بقادهندۀ او بیشتر پی خواهید برد. و وقتی خدا به شما جواب منفی می‌دهد و رؤیاهایتان نابود می‌شوند، یا شاید یکی از نزدیکان خود را از دست می‌دهید، به شناخت خدای همۀ تسلیات که با شما گریه/همدردی می‌کند، خواهید رسید. اگر می‌خواهید خدا را به‌عنوان پدر بشناسید، شتافتن به‌سوی تخت فیض در آسمان را با دعای درخواست آغاز کنید.

„«بخواهید، که به شما داده خواهد شد؛ بجویید، که خواهید یافت؛ بکوبید، که در به رویتان گشوده خواهد شد. زیرا هر که بخواهد، به دست آوَرَد و هر که بجوید، یابد و هر که بکوبد، در به رویش گشوده شود. کدام‌یک از شما اگر پسرش از او نان بخواهد، سنگی به او می‌دهد؟“
  مَتّی   7:7-9 

„فیض و سلامتی از سوی خدا، پدر ما، و خداوندْ یشوعا مسیح بر شما باد. من همواره خدای خود را به‌خاطر شما و آن فیض خدا که در مسیحْ یشوعا به شما بخشیده شده است، سپاس می‌گویم. زیرا شما در او از هر حیث غنی شده‌اید،

“خدا محبت خود را به ما این‌گونه ثابت کرد که وقتی ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح در راه ما مرد. روميان ٥: ٨

“صبح زود، همۀ سران کاهنان و مشایخ گرد آمده، با هم شور کردند که عیسی را بکشند. پس او را دست‌بسته بردند و به پیلاتُسِ والی تحویل دادند. چون یهودا، تسلیم‌کنندۀ او، دید که عیسی را محکوم کرده‌اند، از کردۀ خود پشیمان شد و سی سکۀ نقره را به سران کاهنان و مشایخ بازگردانید و گفت: «گناه کردم و باعث ریختن خون بی‌گناهی شدم.» امّا آنان پاسخ دادند: «ما را چه؟ خود دانی!» آنگاه یهودا سکه‌ها را در معبد بر زمین ریخت و بیرون رفته، خود را حلق‌آویز کرد. سران کاهنان سکه‌ها را از زمین جمع کرده، گفتند: «ریختن این سکه‌ها در خزانۀ معبد جایز نیست، زیرا خونبهاست.» پس از مشورت، با آن پول مزرعۀ کوزه‌گر را خریدند تا آن را گورستان غریبان سازند. از این رو آن مکان تا به امروز به ’مزرعۀ خون‘ معروف است. بدین‌سان، پیشگویی اِرمیای نبی به حقیقت پیوست که گفته بود: «آنان سی سکۀ نقره را برداشتند، یعنی قیمتی را که بنی‌اسرائیل بر او نهادند، و آن را به جهت مزرعۀ کوزه‌گر دادند، چنانکه خداوند به من امر فرموده بود.» امّا عیسی در حضور والی ایستاد. والی از او پرسید: «آیا تو پادشاه یهودی؟» عیسی پاسخ داد: «تو می‌گویی!» امّا هنگامی که سران کاهنان و مشایخ اتهاماتی بر او وارد کردند، هیچ پاسخ نگفت. پس پیلاتُس از او پرسید: «نمی‌شنوی چقدر چیزها علیه تو شهادت می‌دهند؟» امّا عیسی حتی به یک اتهام هم پاسخ نداد، آن‌گونه که والی بسیار متعجب شد. والی را رسم بر این بود که هنگام عید یک زندانی را به انتخاب مردم آزاد سازد. در آن زمان زندانی معروفی به نام باراباس در حبس بود. پس هنگامی که مردم گرد آمدند، پیلاتُس از آنها پرسید: «چه کسی را می‌خواهید برایتان آزاد کنم، باراباس را یا عیسای معروف به مسیح را؟» این را از آن رو گفت که می‌دانست عیسی را از حسد به او تسلیم کرده‌اند. هنگامی که پیلاتُس بر مسند داوری نشسته بود، همسرش پیغامی برای او فرستاد، بدین مضمون که: «تو را با این مرد بی‌گناه کاری نباشد، زیرا امروز خوابی دربارۀ او دیدم که مرا بسیار رنج داد.» امّا سران کاهنان و مشایخ، قوم را ترغیب کردند تا آزادی باراباس و مرگ عیسی را بخواهند. پس چون والی پرسید: «کدام‌یک از این دو را برایتان آزاد کنم؟» پاسخ دادند: «باراباس را.» پیلاتُس پرسید: «پس با عیسای معروف به مسیح چه کنم؟» همگی گفتند: «بر صلیبش کن!» پیلاتُس پرسید: «چرا؟ چه بدی کرده است؟» امّا آنها بلندتر فریاد برآوردند: «بر صلیبش کن!» چون پیلاتُس دید که کوشش بیهوده است و حتی بیم شورش می‌رود، آب خواست و دستهای خود را در برابر مردم شست و گفت: «من از خون این مرد بَری هستم. خود دانید!» مردم همه در پاسخ گفتند: «خون او بر گردن ما و فرزندان ما باد!» آنگاه پیلاتُس، باراباس را برایشان آزاد کرد و عیسی را تازیانه زده، سپرد تا بر صلیبش کِشند. سربازانِ پیلاتُس، عیسی را به صحن کاخِ والی بردند و همۀ گروه سربازان گرد او جمع شدند. آنان عیسی را عریان کرده، خرقه‌ای ارغوانی بر او پوشاندند و تاجی از خار بافتند و بر سرش نهادند و چوبی به دست راست او دادند. آنگاه در برابرش زانو زده، استهزاکنان می‌گفتند: «درود بر پادشاه یهود!» و بر او آبِ دهان انداخته، چوب را از دستش می‌گرفتند و بر سرش می‌زدند. پس از آنکه او را استهزا کردند، خرقه از تنش به در آورده، جامۀ خودش را بر او پوشاندند. سپس وی را بیرون بردند تا بر صلیبش کِشند
متي ٢٧: ١-٣١

مسیحیان به خدای پدر، پسر و روح القدس ایمان دارند و می پرستند. آیا آنها به یک خدا ایمان دارند یا سه خدا؟

مسیحیان فقط به یک خدا ایمان دارند.
همانطور که خداوند خود در تثنیه فصل ٦  آیة ٤ می گوید:
"ای بنی اسرائیل گوش کنید تنها خدایی که وجود دارد خدای يكتاست" همچنانکه توصیه شده است خدا را با تمام دل و جان و با فکرت دوست داشته باش.
براساس کلام خدا در کتاب مقدس مسیحیان شهادت می دهند که خداوند خود را بصورت خدای پدر، پسر و روح القدس به ما نشان داده است
(اشاره به متی فصل ٢٨ آيه ١٩ ).

اینجاست که فیض خداوند بر همه آشکارمی شود، همچون پدری که فرزندانش را تحت مراقبت قرار می دهد، همچون پسری عیسی مسیح که بین انسانها فرستاده شد و همچون روح القدس که در ما زندگی می کند و ما را هدایت می کند.
این رمز و رازی است که هرگز با عقل ساده انسانی قابل درک نیست چه کسی جز خدا می تواند غیر ممکن ها را ممکن سازد.
چه این رویش یک دانه از دل خاک
باشد یا شکل گیری یک جنین انسان در رحم مادر.
اغلب در مورد توصیف از خدا پدر پسر و روح القدس از تشبیهاتی استفاده می شود.
بطور مثال کلمه خدا و روح القدس از یکدیگر تفکیک ناپذیرند و همراه با خدا هستند همچون خورشید که با اشعه و گرمای خود یکی است و به همین ترتیب ما یک خورشید داريم نه سه خورشيد. و یا اینکه هر کسی می تواند هم زمان هم پسر باشد هم پدر هم شوهر، درصورتی که همه آنها یک شخص هستند و به این ترتیب پس همچنانکه می توان سه نقش و سه نام متفاوت برای یک فرد قائل شد به همین ترتیب مسیحیان نیز به یک خدا اعتقاد دارند و نه سه خدا.
عیسی مسیح در توصیفی که از خود یوحنا فصل ١٠ آيه ٣٠  می دهد چنین می گوید:
 "من و پدرم یکی هستیم" اوهمچنین در یوحنا فصل ١٤  آيه ٩  فرموده:
 "هر کس مرا ببیند انگار که پدرم را دیده است"

“عیسی به او گفت: «من راه و راستی و حیات هستم؛ هیچ‌کس جز به واسطۀ من، نزد پدر نمی‌آید. اگر مرا می‌شناختید، پدر مرا نیز می‌شناختید؛ امّا پس از این او را می‌شناسید و او را دیده‌اید.» فیلیپُس به او گفت: «سرور ما، پدر را به ما بنما، که همین ما را کافی است.» عیسی به او گفت: «فیلیپُس، دیری است با شما هستم و هنوز مرا نشناخته‌ای؟ کسی که مرا دیده، پدر را دیده است؛ پس چگونه است که می‌گویی ”پدر را به ما بنما“؟ آیا باور نداری که من در پدرم و پدر در من است؟ سخنانی که من به شما می‌گویم از خودم نیست، بلکه پدری که در من ساکن است، اوست که کارهای خود را به انجام می‌رساند.
این سخن مرا باور کنید که من در پدرم و پدر در من است؛ وگرنه به سبب آن کارها این را باور کنید.”

معنی اینکه انسان به شباهت خدا آفریده شده است یعنی_چه؟ (پیدایش 1: 26-27)

در روز آخر پیدایش، خدا گفت، "آدم را بصورت ما و موافق شبیه ما بسازیم" (پیدایش 1: 26-27). بنابراین، او کارش را با یک "لمس شخصی" تمام کرد. خداوند خدا پس آدم را از خاک زمین بسرشت و در بینی وی روح حیات دمید و آدم نَفْسِ زنده شد (پیدایش 2:7). به این ترتیب، انسان در بین تمام مخلوقات خدا منحصر بفرد است که هم بدن مادی دارد و هم جان/ روح که غیر مادیست.
"شباهت به" یا "مثل" خدا، به زبان ساده یعنی ما شبیه خدا آفریده شده ایم.
 آدم از نظر داشتن خون و جسم شبیه خدا نبود! کلام خدا می گوید که "خدا روح است" (یوحنا 4 :24) بنابراین بدن جسمانی ندارد. اما بدن آدم منعکس کنندۀ این خصوصیت خدا بود که سلامتی کامل داشت و مرگ بر او تسلط نداشت.
شباهت به خدا در مورد قسمت غیرمادی انسان است. این انسان را از دنیای حیوانات جدا می کند و او را برای حکومت بر زمین که مقصود خدا بود مناسب می سازد (پیدایش 1: 28)، و انسان را قادر می کند که بتواند با خالقش رابطه برقرار کند.

 پس این شباهت، شباهتی فکری، اخلاقی، و اجتماعیست.

سرمشقی برای ما بر جا گذارد

اگر خدا انسان بود چگونه می‌زیست؟ اگر او انسان بود چگونه رفتار می‌کرد و چگونه سخن می‌گفت؟ با نگاه کردن به مسیح پاسخ این سؤالات را پیدا می‌کنیم. خدا با انسان شدن در مسیح عالی‌ترین سرمشق را برای انسان بر جا گذاشت. عالی‌ترین الگوی هر انسانی خدای اوست. خدا تبلور همۀ ارزش‌هایی است که شخص واقعاً به آن‌ها اعتقاد دارد. ولی خدا در الوهیت صرف نمی‌توانست نمونه‌ای ملموس برای انسان‌ها باشد. او می‌توانست احکام یا اصول اخلاقی مورد تأیید خود را با آن‌ها در میان بگذارد و از آن‌ها بخواهد مطابق آن اصول یا احکام زندگی کنند. ولی چنین اصول یا احکامی هرگز نمی‌توانستند به اندازۀ یک الگوی زنده و ملموس بر زندگی انسان اثر بگذارند.

ولی ما در مسیح با خدا در شخصیتی بشری و در شرایط واقعی زندگی یک انسان روبروییم. عمل‌ها و عکس‌العمل‌های او در شرایط طبیعی و دشوار زندگی او را به بهترین سرمشق زنده برای ما تبدیل می‌کند. رابطۀ صمیمانۀ مسیح با خدا، سرسپردگی، توکل و اطاعت کامل وی نسبت به او، پاکی و قدوسیت او در همۀ ابعاد زندگی، محبت بی‌شائبه او به همه، دلسوزی او نسبت به نیازمندان، فیض و بخشش او نسبت به گناهکاران، خشم و ایستادگی او در برابر مذهبیون قدرت‌طلب و ریاکار، همه و همه، عالی‌ترین الگو را برای پیروی فراروی انسان قرار میدهد..

صليب

در عهد جديد، واژه صليب به معنى تيرى چوبى است كه قطعه چوب كوچكترى به شكل افقى بر آن قرار مى گيرد. در دوران امپراطورى روم، صليب براى اعدام جنايتكاران به كار گرفته مى شد. شخص مجرم با ريسمان يا توسط ميخهايى كه به دستها و پايهاى او زده مى شد، از صليب آويزان مى گشت. اغلب دو يا سه روز طول مى كشيد تا مجرم جان بدهد. براى تسريع مرگ مجرم، اغلب ساق پايهاى وى را مى شكستند.

عيسى نيز توسط روميها به اعدام توسط صليب محكوم شد. بنابراين، صليب براى همه مسيحيان علامت مرگ عيسى و قربانى گناهان انسان محسوب مى شود. عيسى با مرگ خود بر روى صليب، به جاى ما مجازات مرگ را كه نتيجه گناه بود متحمل شد (مرقس ٤٥:١٠).
صليب همچنين علامت رنجى است كه هر مسيحى بايد آماده باشد تا بخاطر مسيح تحمل كند(مرقس ٣٤:٨).
صليب نشانه مرگ نفس كهنه ما نيز هست
(روميان ٦:٦،غلاطيان ٢٠:٢-٢٤:٥-١٤:٦).
 صليب همچنين نشانه اى از جلال مسيحى است، زيرا اگر با مسيح رنج بكشيم، با او نيز جلال خواهيم يافت(روميان ١٧:٨).   

میوه ی روح القدس چیست؟

جواب: غلاطیان۲۳:۵-۲۲ به ما می گوید: " امّا ثمرۀ روح، محبت، شادی، آرامش، صبر، مهربانی، نیکویی، وفاداری،فروتنی و خویشتنداری است. " میوه ی روح القدس اثر حضور او در زندگی یک مسیحی است. کتاب مقدس روشن می سازد که همه ی افراد در لحظه‌ای که به عیسی مسیح معتقد می شوند روح القدس را دریافت می کنند (رومیان۹:۸؛ اول قرنتیان ۱۳:۱۲؛ افسسیان ۱۴:۱-۱۳). یکی از اهداف اولیه ی ورود روح القدس به زندگی یک مسیحی ، تغییرآن زندگی است. این کار روح القدس است که ما را با تصویر مسیح مطابقت دهد، و ما را بیشتر شبیه او سازد.

میوه ی روح القدس در تقابل مستقیم با اعمال طبیعت نفسانی در غلاطیان ۲۱:۵-۱۹ است : " اعمال نفس روشن است: بی‌عفتی، ناپاکی، و هرزگی؛بت‌پرستی و جادوگری؛ دشمنی، ستیزه‌ جویی، رشک، خشم؛ جاه‌ طلبی، نفاق، دسته‌بندی،حسد؛ مستی، عیاشی و مانند اینها. چنانکه پیشتر به شما هشدار دادم، باز می‌گویم که کنندگان چنین کارها پادشاهی خدا را به‌میراث نخواهند برد. " این عبارات همه ی مردم، ازطبقات مختلف ، هنگامی که مسیح را نمی شناسند و در نتیجه تحت تاثیر روح القدس نیستند را توصیف می کند. طبیعت نفسانی ما انواع خاصی از میوه را که منعکس کننده طبیعت ماست تولید می کند، و روح القدس انواع میوه را که منعکس کننده ماهیت اوست تولید می کند.

زندگی مسیحی نبرد طبیعت نفسانی در برابر طبیعت جدید داده شده توسط مسیح است (دوم قرنتیان ۱۷:۵ ).به عنوان انسان هبوط کرده ما هنوز در بدنی که خواهان چیزهای گناه آلوده است اسیریم (رومیان ۲۵:۷-۱۴). به عنوان مسیحیان، ما روح القدس را درون خود داریم که میوه ی خود را در ما تولید می کند و قدرت او در دسترس ماست تا بر اعمال طبیعت نفسانی فائق بیاییم ( دوم قرنتیان ۱۷:۵، فیلیپیان ۱۳:۴). یک مسیحی هرگز به طور کامل در به بار آوردن همیشگی میوه ی روح القدس پیروز نخواهد بود.هر چند، این یکی از اهداف اصلی زندگی مسیحی است، به تدریج اجازه می دهیم که روح القدس به تولید بیشتر و بیشتر میوه های خود در زندگی ما بپردازد و اجازه می دهیم تا روح القدس خواسته های نفسانی را به تسخیر در آورد. خداوند می‌خواهد که زندگی ما نمایانگر میوه ی روح باشد و این با کمک روح القدس، امکان پذیراست.

تخصص خدا، تبديل ضعف ها به قدرت است!

ضعف موسی، خشم او بود.
خشمی که باعث گردید او یک مصری را به قتل برساند.
او لوح های ده فرمان را نیز شکست.
با این حال، خدا او را تبدیل به «متواضع ترین مرد روی زمین» نمود.

ضعف جدعون، خودکم بینی و عدم اعتماد به نفس بود، اما خدا او را به مردی «شجاع و زورآور» تبدیل نمود.

ضعف ابراهیم، ترس بود.
نه یک مرتبه، بلکه دو بار ادعا کرد که همسرش، خواهر وی می‌باشد، تا بدین وسیله جان خود را از خطر مرگ برهاند.
ولی خدا، ابراهیم را به «پدر تمام ایمانداران» تبدیل نمود.

پطرس شکاک و عجول تبدیل به «صخره» شد و داود زناکار، به «مردی موافق دل خدا»
و
یوحنای متکبر را به «رسول محبت» تبدیل گردید...

با داشتن ضعف‌هايمان دور نشويم  بلكه امروز با ضعف‌هايمان پيش خدا برويم و بخواهيم كه در دستان زورآور خدا تبديل شويم

در کدام قسمت های عهد قدیم، آمدن عیسی مسیح پیش بینی شده است؟

پیشگویی های زیادی در عهد قدیم در مورد عیسی مسیح وجود دارد. برخی از مفسران شمار پیش گویی ها درباره ظهور عیسی مسیح را صدها مورد می دانند. در ادامه، آنهایی که جزو روشن ترین و مهم‌ترین موارد به نظر می رسند، ذکر می شوند.

در مورد تولد عیسی مسیح اشعیا فصل 7 آیه 14 می گوید : حال كه چنين است خداوند خودش علامتی به شما خواهد داد. آن علامت اين است كه باكره‌ای حامله شده، پسری بدنيا خواهد آورد و نامش را عمانوئيل خواهد گذاشت". اشعیا فصل 9 آیه 6 : "زيرا فرزندی برای ما بدنيا آمده! پسری بما بخشيده شده! او بر ما سلطنت خواهد كرد. نام او «عجيب»، «مشير»، «خدای قدير»، «پدر جاودانی» و «سرور سلامتی» خواهد بود". میکاه فصل 5 آیه 2 : "خداوند می‌فرمايد: ای بيت‌لحم افراته، هر چند كه در يهودا روستای كوچكی بيش نيستی با وجود اين از تو كسی برای من ظهور خواهد كرد كه از ازل بوده است و او قوم من اسرائيل را رهبری خواهد نمود".

در مورد خدمت و مرگ عیسی مسیح، در زکریا فصل 9 آیه 9 اینچنین می خوانیم:" ی قوم من، شادی كنيد و از خوشحالی فرياد برآوريد، چون پادشاهتان نزد شما می‌آيد! او نجات دهنده‌ای پيروزمند است و با فروتنی، سوار بر كرّه الاغی می‌آيد". مزامیر فصل 22 آیه های 16 تا 18: "دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدكار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ كرده‌اند. از فرط لاغری تمام استخوانهايم ديده می‌شوند؛ بدكاران به من خيره شده‌اند. رَخت مرا در ميان خود تقسيم كردند و بر ردای من قرعه انداختند".

به احتمال زیاد روشن ترین پیشگویی در مورد عیسی مسیح، فصل ۵۳ اشعیا است. به ویژه اشعیا فصل 53 آیه های 3 تا 7 که بارزترین هستند: " ما او را خوار شمرديم و رد كرديم، اما او درد و غم را تحمل كرد. همۀ ما از او رو برگردانيديم. او خوار شد و ما هيچ اهميت نداديم. اين دردهای ما بود كه او به جان گرفته بود، اين رنجهای ما بود كه او بر خود حمل می‌كرد؛ اما ما گمان كرديم اين درد و رنج مجازاتی است كه خدا بر او فرستاده است. برای گناهان ما بود كه او مجروح شد و برای شرارت ما بود كه او را زدند. او تنبيه شد تا ما سلامتی كامل داشته باشيم. از زخمهای او ما شفا يافتيم. ما همچون گوسفندانی كه آواره شده باشند، گمراه شده بوديم؛ راه خدا را ترک كرده به راه‌های خود رفته بوديم. باوجود اين، خداوند تقصيرها و گناهان همۀ ما را به حساب او گذاشت! با او با بی‌رحمی رفتار كردند، اما او تحمل كرد و زبان به شكايت نگشود. او را مانند بره به كشتارگاه بردند؛ و او همچون گوسفندی كه نزد پشم برنده‌اش بی‌زبان است، خاموش ايستاد و سخنی نگفت".

نبوت "هفتاد هفته" در دانیال فصل ۹ تاریخ دقیقی را که عیسی، مسیح موعود، کشته می شد را پیش بینی می کند: اشعیا فصل 50 آیه 6 به دقت ضرب و شتمی که عیسی تحمل کرد را توصیف می کند. زکریا فصل 12 آیه 10 "نیزه خوردن" مسیح را، که پس از جان دادن او بر روی صلیب رخ داد را پیش بینی می کند. نمونه‌های بسیار بیشتری می تواند ارائه داد، اما این کفایت خواهد کرد. پیش گویی های عهد قدیم قطعا آمدن عیسی به عنوان مسیح موعود را پیش بینی کرده است.

صليب

در عهد جديد، واژه صليب به معنى تيرى چوبى است كه قطعه چوب كوچكترى به شكل افقى بر آن قرار مى گيرد. در دوران امپراطورى روم، صليب براى اعدام جنايتكاران به كار گرفته مى شد. شخص مجرم با ريسمان يا توسط ميخهايى كه به دستها و پايهاى او زده مى شد، از صليب آويزان مى گشت. اغلب دو يا سه روز طول مى كشيد تا مجرم جان بدهد. براى تسريع مرگ مجرم، اغلب ساق پايهاى وى را مى شكستند.

عيسى نيز توسط روميها به اعدام توسط صليب محكوم شد. بنابراين، صليب براى همه مسيحيان علامت مرگ عيسى و قربانى گناهان انسان محسوب مى شود. عيسى با مرگ خود بر روى صليب، به جاى ما مجازات مرگ را كه نتيجه گناه بود متحمل شد (مرقس ٤٥:١٠).
صليب همچنين علامت رنجى است كه هر مسيحى بايد آماده باشد تا بخاطر مسيح تحمل كند(مرقس ٣٤:٨).
صليب نشانه مرگ نفس كهنه ما نيز هست
(روميان ٦:٦،غلاطيان ٢٠:٢-٢٤:٥-١٤:٦).
 صليب همچنين نشانه اى از جلال مسيحى است، زيرا اگر با مسيح رنج بكشيم، با او نيز