از کسی انتقام نگیرید و از او متنفر نشوید ؛

در لاویان ۱۹ آیهِ ۱۸ میفرماید :
از کسی انتقام نگیرید و از او متنفر نشوید ؛
بلکه همسایهِ خودتان را دوست بدارید ، زیرا من خداوند ، خدای شما  «  هستم  » ؛
{{{{{  اماّ  }}}}} ؛
  یهودیانِ مذهبیِ ، فقط یهودیان را همسایه میدانستند و غیرِ یهودیان را دشمن ، و از آنها متنفر بودند ؛

 و عیسی مسیح بآنها تعلیم میدهد که هر انسان نیازمندی ((  همسایه  ))  است ؛
یعنی همهِ مَردم از هر نوع رنگ و نژاد و قبیله و زبان و باوری ،  ((  همسایه  )) ما هستند ؛
چرا که همهِ انسانها به نوعی نیازمند میباشند ؛

اما یهودیان ، مذهبی بودند . و از عیسی سئوال کردند  (((  همسایهِ ما کیست ؟  )))؛

اریحا در ۳۰ کیلومتریِ اورشلیم قرار داشت ، با یک جادهِ سنگلاخ و ناهموار و خطرناک ؛
بهمین دلیل محلِ فعالیتِ دزدانِ آن زمان بود برای دزدی ؛
و مَردم اغلب در سفرهای خود در بینِ این راهِ اریحا و اورشلیم موردِ حملهِ این دزدان قرار میگرفتند ؛
و عیسی مسیح مثلی به آنها میگوید که به احتمالِ قوی باید واقعی باشد ؛

عیسی مسیحِ خداوند در لوقا ۱۰ آیه های ۳۰ تا ۳۷ در موردِ مَردی صحبت میکند که از همین راه گذر میکرده و دزدان باو حمله کرده او را کتک زده عریان و نیمه جان رهایش میکنند  ؛

و بعد در بارهِ یک  (  کاهن  )  یک  (  لاوی  )  و یک ((  سامری  )) که از همان راه میگذشتند  و این مَردِ بیچاره و نیمه جان را می بینند صحبت میکند ؛

(  کاهنین  ) از نسلِ هارون برادرِ موسی بودند که ،  فقط آنها میتوانستند کاهن شوند ؛
(  لاویان  ) از نسلِ لاوی فرزندِ دوّمِ یعقوب بودند  که وظیفهِ خدمت در هیکل بر آنها بود ؛

 و هر دوی اینها یعنی کاهن و لاوی در بینِ یهودیان عادل ترین شمُرده  میشدند ؛

اماّ عیسی مسیح میفرماید :
این دو یعنی آن کاهن و آن لاوی آنقدر مشغولِ خدمت بودند که به انسانی که مورد ضرب و شتمِ دزدان قرار گرفته و عریان و نیمه جان روی زمین افتاده بود ، مُحبّتی نشان ندادند ؛

شاید در هیکل کارهای مهم تری داشتند که در موردِ یک انسانِ بیچاره و نیمه جان که نیازمندِ کمک بود ؛
انسانی که همنوع و همسایه بود ، و حتی ((  غیرِ یهودی  )) هم نبود که از او متنفر باشند و یا او را دشمن بدانند ؛

 و این طور مذهبی با او بر خورد کردند و وقتی او را دیدند راهِ خود را کج کرده و از سمتِ دیگرِ جاده براهِ خود ادامه دادند و رفتند  !؛

((  اماّ  ))  نفرِ سوّم یک  (((  سامری  ))) بود؛
یک سامری که نیمه یهودی بود و از نظرِ کاهنان و لاویانِ مذهبی ، نجس و موردِ تحقیر !؛

که وقتی آن یهودیِ نیمه جان را دید ،  نه اینکه فقط با او هم دردی کند ، بلکه از او مراقبت نمود ، بر زخمهای او شراب ریخت و روغن مالید و بست  و سپس او را بر الاغِ خود سوار کرد به یک کاروانسرا برد و دو دینار به صاحبِ کاروانسرا داد و گفت :
از این مَرد پرستاری کن و اگر بیشتر هم خرجش کردی وقتی بر گردم بتو خواهم پرداخت ؛

آن رهبرِ مذهبی از عیسی پُرسید  (( همسایهِ من کیست ؟ )) در حالیکه حتی یک یهودی را که باید مثلِ جان خود او را دوست میداشت ، مُحبّت نکرد ؛
 در واقع آن سامری ، همسایهِ او بود و مثلِ یک همسایه نیز عمل کرد و نجاتِ آسمانی را دریافت نمود ؛