جسم و بدن خود را تسلیم کنید

روحالقدس به همان میزان که ذهن و احساسات شما را پر میکند، جسم شما را نیز از خود پر میسازد. شما به جهت قدرت روحالقدس دعا کردهاید. امکان دارد روحالقدس اجازه دهد شما آن قدرت را از آن جهت احساس کنید که واقعی بودن
آن را باور نمایید. مردم در مقابل قدرت روحالقدس از لحاظ فیزیکی به
شیوههای مختلف عکسالعمل نشان میدهند، درست مانند دوران کتابمقدس. موسی شدید ًا به لرزه افتاد. دانیال بهگونهای به زمین افتاد که گویی مرده است. داود از خوشحالی در مقابل صندوق عهد خداوند رقصید. مرد افلیج بعد از یافتن شفا از شادی از جای پرید و پایکوبی کرد و ۱۲۰ نفر در روز پنطیکاست به محض اینکه روحالقدس کنترل زبانهای آنها را
به خود گرفت، به زبانهای دیگر سخن گفتند. کتابمقدس معتقد است که در بین اندام انسانها، زبان
مشکلترین عضوی است که میتوان کنترل کرد. ما در گفتن سخنانی شتاب داریم که لزومی ندارد و در گفتن سخنانی شکیبایی نشان میدهیم که واقع ًا جای شکیبایی ندارد. بنابراین زبانهای خود را به روحالقدس تسلیم میکنیم و از او میطلبیم
تا ما را کمک کند زبانهای خود را برای جلال خدا بکار بریم. روحالقدس با کنترل ما و عطا کردن زبانی جدید که با آن خدا را میپرستیم و دعا میکنیم، نشان میدهد که دعای ما را شنیده
است. مردم با این کار، روحالقدس را به چند طریق دریافت
میکنند. برخی بیهیچ مشکل و کشمکش و تردیدی فیالفور دهان گشوده و به زبانهای دیگر صحبت میکنند. آنها تنها اعضای صوتی خود را به روحالقدس تسلیم میکنند.
بعضیها اندک اندک به قدرت روحالقدس تسلیم میشوند،
با مقداری لکنت و کشمکش که نشان میدهد شخص مایل به حفظ زبان خود است. برخیها در صحبت کردن به زبانها همانند بچهها یک یا دو کلمهای را که روحالقدس به آنان عطا میکند پشت سر هم تکرار مینمایند. اما به محض اینکه یاد میگیرند در زمان دعا خود را به روحالقدس تسلیم کنند، روح کنترل زبان آنها را گرفته و به روانی از طریق آنان سخن میگوید. با این حال بسیاری از مردم زمانی که کلماتی را به زبان میآورند و معانی آنها را نمیفهمند، قوی ًا تحت تأثیر قرار میگیرند زیرا میدانند که از روح است. آنها با ایمان این هدایت روح را میپذیرند و این کلمات را به زبان میآورند. به محض انجام این کار، روحالقدس شخص را قادر میسازد به زبانی دیگر سخن گوید- زبانی که ممکن است کلماتی زیاد نداشته
باشد اما قدرت مستقیم و مافوق طبیعه است.
اکنون به تجربۀ رابرت دبلیو کامنیگز میسیونر پرزبیتری در هندوستان نظر میافکنیم:
خدا را پرستش میکردم و میگفتم: »جلال برای تو ای خداوند« که ناگهان ... احساس کردم خدا میگوید: »تو مرا تمجید نمیکنی و برای جلال من دعا نمینمایی، تو تعمید
خودت را میخواهی .... من به جلسه برگشتم و به ناگاه به همان صورتی که به من
آموخته بود شروع به دعا کردم. ... »ای خداوند در این جلسه جلال پیدا کن و بلند کرده شو. در هر یک از فرزندانت و در من. به محض اینکه این دعای خالص و بیریای من تمام شد روح غم به شدت مرا فرو گرفت ... روحی که فهمیدم از من نیست. گریه احساس درونی مرا به بیرون میریخت چون احساس میکردم خدا آن طور که شایسته است، محبت
نمیشود. بعد از این روح غیرت، این اشتیاق سوزان به جهت جلال
خدا، شادی و آزادی عجیب و زایدالوصفی وجودم را فرا گرفت. احساس میکردم که گویی در قلب محبت خدا هستم و از تمام آنچه که مرا در بند گرفته بود، آزادم. از این شادی خندهام گرفت. به تمام ترسها و شکهایم خندیدم، به تمامی دشمنان جان خود خندیدم، و با شادی و پیروزی بر تمام نگرانیهایی که بر من هجوم آورده بودند خندیدم. روحالقدس مدت مدیدی به من تعلیم میداد که خدا را بهخاطر قدوسیت او، عدالت او، و نیکویی او بپرستم. پس از آن از اشتیاق قلبیای
 که خدا نسبت به برقراری ملکوت خود داشت مرا آگاه ساخت. آه! اگر تنها به این مطلب پی میبردیم که روحالقدس چقدرآرزو دارد که مسیح تاج پادشاهی را بر سر نهد.