عیسی مسیح در برابر پنج هزار شکم گرسنه شکرگزاری می کند ولی شاگردانش نمی توانند شکرگزاری کنند.
عیسی مسیح در شام آخر نان را به دست می گیرد و شکرگزاری می کند ولی شاگردان نمی توانند شکرگزاری کنند.
عیسی مسیح در برابر قبر ایلعازر مرده شکرگزاری می کند ولی خواهران ایلعازر نمی توانند شکرگزاری کنند.
مشکل آنها چیست که نمی توانند؟
آنها چیزی را که مسیح می تواند ببیند را نمی توانند ببینند.
شکرگزاری انگیزه و دلیل می خواهد نه احساس به هیجان آمده و تقلیدی.
شاگردان پنج هزار شکم گرسنه می بینند، عیسی مسیح دوازده سبد نان و ماهی، و بعد از سیر شدن پنج هزار شکم گرسنه را می بیند.
شاگردان در شام آخر، آخرین شام قبل از مرگ را می بینند، عیسی قبر شکافته شده در صبح قیام از مردگان را می بیند.
خواهران ایلعازر برادر مرده خود را می بینند، عیسی ایلعازر زنده شده ای که چند لحظه دیگر در حال راه رفتن است را می بیند .
رمـز شکرگزاری همین است:
هرگاه بتوانیم در بدی ها نیکویی ها را، در تمام شدن ها آغاز شدن ها را، در تاریکی ها نور و در طوفانها آرامش را ببینیم آنگاه شکرگزاری ساده، خالص، و بدون تمنای بهشت و ترس از جهنم خواهد شد و همچون نهـری جوشـان بدون نیاز به تحریک و تهییج شدن از درونمان سرازیر می گردد.
کلید دیدن چیزهای غیر ممکن ایمان به خدای است که کارهای غیر ممکن می کند.
همواره با دلیل و انگیزه شکرگزاری کنید تا شکرگزاریتان تقلید دیگران و تکرار مراسم نباشد.
No comments:
Post a Comment